Վերջերս «Ամերիկայի ձայնի» հետ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի (ՄԽ) նախկին համանախագահ Ռիչարդ Հոգլանդի (ԱՄՆ) հարցազրույցը վերահաղորդվեց որոշ ռուսական և այսրկովկասյան ԶԼՄ-ներում, այդ թվում` հայկական։
Բնությունը շռայլ էր եղել քո հանդեպ՝ ներդաշնակորեն շաղախելով մարմնավոր անցողիկն ու մնայուն հոգեղենը, ասպետ տղամարդուն և մարդ արվեստագետին: Բնությունը՝ նախանձելիորեն շռայլ, դու՝ շռայլորեն անփույթ քեզ տրված բացառիկ շնորհի հանդեպ:
Լույսը վաղուց էր բացվել: Բենոն անշտապ մոտեցավ պատի տակի չեչոտ քարին, նստեց, մի երկու հերթապահ նյարդային շարժում անելով հարմարվեց, թեև քարը վաղուց հարմարվել ու հաշտվել էր անհանգիստ նստողի հետ:
Շատ տպավորի՜չ էր: ՈՒղղակի ցնցո՜ղ: Բոլոր պերսոնաժները դիմակներով էին: Բոլոր նկարների վրա: Ինչպիսի՜ միստիկ աշխարհ: Ինչպիսի՜ խորհրդավորություն, ինչպիսի՜ կախարդական մթնոլորտ:
«Իրատեսի» հյուրը ջազմեն, ՀՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ, Հայաստանի ազգային ռադիոյի էստրադային-սիմֆոնիկ նվագախմբի երաժշտական ղեկավար ՎԱՀԱԳՆ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆՆ է:
Իսրայելի պաշտպանության նախարար Ավիգդոր Լիբերմանը, պատմական և վիճահարույց հարց համարելով Հայոց ցեղասպանությունը, հայտնել է, որ դրա ճանաչումից իրենց համար շատ ավելի կարևոր են Ադրբեջանի հետ լավ հարաբերությունները («Ասպարեզ», 5 ապրիլ, 2018):
Դա սկսվեց այն օրը, երբ Ամբրոսիան ու Նեկտարը մուտք գործեցին Դրախտ: Նրանց հետ մեկտեղ ծածուկ և կատվաքայլ թափանցեց և հիմնավորապես հաստատվեց Հոգսը: Այո, հատկապես Հոգսը, որի գոյությունն իսպառ մոռացել էինք այստեղ հայտնվելուն պես:
ՈՒկրաինան հրետակոծության ու ցամաքային հարձակման է ենթարկել Ռուսաստանի սահմանամերձ մի քանի բնակավայր, այդ թվում՝ Կուրսկի հատվածը։ Ենթադրաբար՝ մի քանի ռուսական գյուղ գրավել են ուկրաինացի զինվորները։
Այս լուրը Հայաստանի ռուսատյաց զանգվածի համար ավելի ուրախալի է, քան, եթե ասեինք, որ Արցախը ազատագրել ենք թշնամուց...